اسرائیل و جاسوسی در خاورمیانه

صهیونیست ها همواره مترصد آنند که با جاسوسی از فعالیتهای کشورهای مختلف از جمله اعراب ،موازنه قدرت بین خود و آنان را بررسی و کنترل نمایند . آنها بر این باورند که هر گونه پیشرفت علمی و صنعتی و تحقیق و پژوهش می تواند برای اسرائیل خطرساز باشد ،و از اینرو می کوشند تا با اطلاع از مسیر و اهداف این برنامه ها ، خود را از عواقب آن مصون دارند .

در سایه این امر شاید بتوان ادامه جاسوسیهای رژیم در مصر و لبنان و سایر کشورهای اسلامی در زمان صلح را تفسیر نمود و به این نتیجه رسید که این رژیم جنگ اطلاعاتی خود ضد دیگران را هیچگاه متوقف نکرده است وحتی فرایند صلح را نیز نوعی جنگ می بیند که طبق اظهارات "شیمون پرز" رژیم مجاز است در این جنگ از هرگونه فعالیت جاسوسی بهرمند گردد .
این سیاست رژیم صهیونیستی تا جایی پیش می رود که مسؤلان صهیونیست در هنگام مذاکرات سه جانبه امریکا ،اسرائیل و فلسطین در واشنگتن (1999) برای دستیابی به صلح در سرزمینهای اشغالی ،وقتی توافقنامه را پذیرفتند ،برای امضای آن شرط کردند که امریکائیان جاسوس اسیر شده آنها را بهمراه گروه سیاسی اسرائیل به رژیم صهیونیستی بازگردانند . این امر خشم همه سیاستمداران و رسانه های امریکا و حتی برخی حامیان سرسخت اسرائیل را برانگیخت و "واینبرگر" وزیر دفاع ریگان با حضور در تلویزیون اعلام کرد :ضربه ای که "بولارد"جاسوس اسرائیلی به امریکا زد، بسیار مهلک تر از تمام آسیبی است که جاسوسان روسیه در کل دوره جنگ سرد بر پیکر امریکا وارد آوردند.
پدیده جاسوسیهای رژیم صهیونیستی بسیار گسترده است و تنها شامل مصر نیست. به نظر آنها کشورهای عربی چون کالبدی واحدند که تغییرات هر یک بر دیگری نیز تاثیر می گذارد ، پس بر خود می دانند تا با رصد فعالیتهای آنان ،این کشورها نه تنها در بعد نظامی ،بلکه در تمامی رشته های دیگر نیز ، قدرتی فراتر از اسرائیل بدست نیاورند که اگر چنان شود ،موجودیت رژیم به خطر می افتد؛امری که صهیونیستها هرگز قادر به تحمل آن نیستند .